Per jaar krijgen zo’n 600 kinderen en jongeren in Nederland kanker. Voor jongere op het Voortgezet Onderwijs is er weinig materiaal die op niveau uitleg geeft over wat dat inhoudt. Zeker als het gaat over wat er op emotioneel gebied allemaal bij komt kijken. Wat jammer is, want meerdere jongeren met kanker geven aan dat er veel onbegrip bij klasgenoten is. Een aantal van hen wordt zelfs gepest of buitengesloten. Het doel van deze game is om klasgenoten van iemand met kanker een beeld te geven van hoe het leven eruit kan zien als je kanker hebt, hen te informeren en daardoor voor meer begrip te zorgen.

“Een week in de schoenen van…” is interactieve-story-game waarbij de speler een week meemaakt in het leven van een jongere met kanker. Binnen deze week kan de speler verschillende keuzes maken die het verhaal beïnvloeden. Deze dilemma’s zijn klein of groot maar komen allemaal uit het echte’ leven van jongeren die kanker hebben (gehad). Zoals hoe je omgaat met een kaal hoofd en of je niet te groot bent om je knuffel mee te nemen. Omdat het thema zelf al zwaar is zit er ook genoeg humor en luchtigheid in het verhaal.

Ik heb uit eigen ervaring meegemaakt hoe belangrijk het is om te zorgen dat de klas begrijpt wat kanker is. Toen ik zes jaar was had ik leukemie. Als zesjarige kwam ik veel in contact met onbegrip van klasgenoten. Er waren zelfs kinderen bang voor mij omdat ze bang waren dat het besmettelijk was.

Jaren na mijn ziekte ben ik me in gaan zetten als maatje, iemand die wordt gekoppeld aan een kind met kanker en die met hen afspreekt om te praten en leuke dingen te gaan doen. Een onderwerp waar het daarbij veel over ging was hun schoolleven, waarbij ik tot de conclusie kwam dat het op het middelbaar niet veel anders was.

Tijdens een evenement sprak de Verenging Ouders Kinderen Kanker (VOKK) mij aan omdat ze op zoek waren naar een spel wat middelbare schoolleerlingen meer info gaf over kanker. Toen ik dit ging onderzoeken zag ik tot mijn verbazing dat er erg weinig materiaal was op dit gebied, zeker als het gaat over wat er op emotioneel gebied allemaal bij komt kijken. Daarom besloten we dat we zo’n game zelf zouden moeten maken.

Deze game moest het verhaal van jongeren met kanker vertellen. Het was daarom belangrijk om zoveel mogelijk jongeren die ziek zijn of zijn geweest te spreken. Hiervoor hebben we een besloten facebookgroep opgezet, waar uiteindelijk 35 jongeren die kanker hebben/hebben gehad in zitten. Hen hebben we gevraagd naar hun verhaal en hun mening over verschillende design keuzes. Ze hebben mooie en heftige momenten gedeeld, verteld over hun favoriete dokters en hoe hun kamer in de kliniek eruitzag. Deze imput heb ik allemaal gebruikt in het spel